De Flåmsbana wordt aangekondigd als een van de mooiste treinritten ter wereld. Dat bleek ook wel toen we gister de tocht gingen boeken, want de enige tijden die nog beschikbaar waren, waren of vroeg in de ochtend of laat in de middag. Aangezien Jasper later op de dag wat ongeduldiger wordt, besloten we om dan maar de trein van 8.35 uur te nemen. Dat betekende vroeg uit bed, aangezien we 1,5 uur in moesten plannen om er naar toe te rijden. Om tijd te besparen kreeg Jasper op de achterbank van Lieke zijn boterhammetje.

Iets over achten waren we mooi op tijd op het station. Nadat we ons door een groep Aziaten hadden gewurmd, die allemaal met de conducteur op de foto wilden, konden we meteen een mooi plekje uit zoeken in de trein. Niet veel later had Jasper alweer de aandacht getrokken van het groepje dames naast ons. De treinrit zelf vond Jasper niet heel erg interessant, maar de medepassagiers des te meer.

Onderweg kwamen we door kleine dorpjes en diverse tunnels en hadden we uitzicht op verschillende valleien en watervallen. Bij de grootste waterval maakte de trein een fotostop. Eenmaal buiten op het perron aangekomen, begon er opeens muziek te spelen. Een danseres voerde halverwege de waterval, bij een ruïne van een huisje, een dansvoorstelling op, om de sprookjesachtige sfeer te benadrukken.

Richting het eindpunt begon het steeds harder te regenen. Ons oorspronkelijke plan was om alleen heen (berg op) de trein te pakken en terug (berg af) te gaan fietsen. Gelukkig hadden we van te voren het weerbericht al bekeken en zijn we toch maar voor een retourtje met de trein gegaan. Dus nu konden we heerlijk droog van de omgeving genieten.

De terugreis duurde voor Jasper wel wat te lang. Zijn boekjes en speelgoed boden geen afleiding meer. Eerst bood een kleurboekje met potloodjes nog uitkomst, maar toen Jasper de potloodjes eenmaal uit de verpakking had gekregen en op begon te eten, hebben we deze toch maar weer afgepakt. Medepassagiers waren ook goede afleiding. Maar als je net kunt lopen, is dat natuurlijk eigenlijk het enige wat je wilt. Dus het was een behoorlijke uitdaging om hem in de kinderwagen en later bij ons op schoot tevreden te houden. Wurmend in de armen van afwisselend Bas en Lieke, begon de grote kunst van het afleiden. Alleen staand met zijn hoofdje bij het open raam, was hij nog blij. Op die manier beleef je de treinrit ook wel het best natuurlijk, met de wind door je haartjes en het piepen van de trein op de rails in je oren.

 Met zo’n vroege treinrit hadden we nog een hele dag voor ons liggen. ’s Middags zijn we naar het centrum van Voss gegaan om een beetje sfeer te proeven en op zoek naar een regenjasje voor Jasper. Er wordt de komende weken namelijk nog wel meer regen voorspeld helaas. Maar vandaag hebben we nog lekker op een terrasje in het zonnetje kunnen lunchen.