Vandaag was het alweer tijd om het prachtige natuurschoon van Noorwegen te gaan verlaten voor nog twee laatste dagen in Oslo. Terwijl we van Vrådal naar Oslo reden, werd de omgeving langzaam weer wat dichter bevolkt. We mochten zelfs 100 kilometer per uur gaan rijden, topsnelheid voor Noorse begrippen. Het was duidelijk dat we de grote stad naderden. Klein nadeeltje hiervan was dat er ook niet echt meer geschikte lunchplekjes onderweg te vinden waren. Jasper had een groot deel van de ochtend liggen slapen en had gelukkig nog genoeg geduld om in een ruk door naar Oslo te rijden.

Daardoor kwamen we al om 13.15 aan bij het hotel, een beetje vroeg, maar we hadden mazzel. De kamer was al klaar, dus we konden meteen inchecken. Wel moesten we nog even parkeerplek regelen. Het centrum van Oslo is autoluw en omdat wij redelijk centraal zaten, was het hier niet echt auto-vriendelijk. Dus we hebben maar even zo’n 80 euro afgetikt om bij het hotel te kunnen parkeren. In de tuin, zo zei de receptioniste, die eigenlijk meer een steegje bleek te zijn. Maar goed, we waren al lang blij dat we de auto ergens kwijt konden en niet hoefden te zoeken.

Voor morgen is er regen voorspeld, maar vandaag was het stralend weer, dus we besloten vandaag maar zoveel mogelijk buiten door te brengen en door het centrum te gaan wandelen. Vanuit ons hotel liepen we zo de paleistuin in. Vandaaruit liepen we door de Karl Johans gate, de belangrijkste winkelstraat van Oslo. We waren verrast door de gezellige sfeer in de stad. Veel mooie, oude gebouwen, veel groen, veel water, veel kunst op straat en allemaal gezellige terrasjes.

Oslo is mooi gelegen aan fjord, dus je kunt eindeloos langs het water lopen. Eenmaal bij de kade zijn we eerst het moderne operagebouw opgeklommen. Het gebouw vormt een soort brede, rondlopende hellingbaan naar het dak toe.

Daarna hebben we een stuk langs de kade gelopen op zoek naar het Akerslot, een oude vesting uit de middeleeuwen. We dachten het gevonden te hebben en bezochten in dat gebouw een mooi, gratis militairmuseum. Jasper vond vooral de paarden in deze tentoonstelling erg mooi. Zodra hij ergens een paard ziet, wijst hij ernaar en begint hij te hinniken. Dit is een van de geluidjes die hij tegenwoordig kent. Verder behoren alleen de koe (“mmmmmmbrr”), kip (“tik”), klok (ook “tiktik”) en auto (“tuutuut”) , tot zijn repertoire. Maar het paard is op dit moment absoluut favoriet en deze kan hij ook het beste.

Toen we nog een stukje verder wandelden, bleek het Akerslot even verderop te liggen. Van hieruit had je een mooi uitzicht over de kade met zijn terrasjes en een gigantisch cruiseschip. Onderweg naar de terrasjes voor ons avondeten, kwamen we nog een ruiterbak tegen, waar net twee politieagenten te paard aan het oefenen waren. Daar moesten we natuurlijk even stoppen om tegen de paardjes te hinniken.

Langs de kade zaten allemaal hippe, gezellige restaurantjes. We zochten er eentje uit op een boot, waar we heerlijk in het zonnetje en met uitzicht op het Akerslot, de haven en het fjord, van ons hamburgertje hebben genoten. Onderweg terug naar het hotel hebben we nog even staan kijken bij een straatartiest die met bellenblaas gigantische hoeveelheden bellen stond te blazen. Dat vond Jasper natuurlijk prachtig!