Een "sprong" terug in de tijd?
Op weg naar Skei waren we al langs Lillehammer gekomen, maar dat was al vrij laat op de middag en er was veel te doen. We besloten dus om er een dagje naar terug te rijden. Op weg naar Lillehammer kwamen we onverwacht een eland tegen. Helaas niet op de foto vanwege de drukke weg, maar super leuk dat we dit Noorse symbool al gespot hebben!
Om een stukje geschiedenis van Noorwegen te beleven gingen we in Lillehammer naar het openluchtmuseum Maihaugen. Hier konden we langs Noorse huizen en boerderijen uit verschillende tijdperken struinen, van 1600 tot 2000. Compleet met acteurs en inrichting. Wat wel bijzonder is, is dat een aantal van die huisjes rond 1700 zijn gebouwd en al vanaf 1900 in het museum staan. We zijn benieuwd of ons huis over 320 jaar ook museumwaardig is.
De oudere huisjes zijn typisch Noors. Vanaf de 20e eeuw zijn de verschillen met Nederland niet meer zo groot. Een aantal interieurs deden ons aan onze opa’s en oma’s denken. En de jaren 80 en 90 huisjes riepen ook wel wat herinneringen op, zoals een my first sony.
Verder is Lillehammer bekend vanwege de Olympische Winterspelen die er in 1994 gehouden zijn. Een prominent overblijfsel daarvan is de skischans LysgĂĄrdsbakken. Omdat het nog vroeg was gingen we hier ook nog even een kijkje nemen. Wat een indrukwekkend ding, bizar hoog! Het bleek ook de plek te zijn waar de spelen toen geopend zijn en waar de olympische vlam gebrand heeft.
Een onverwacht leuk extra uitstapje. We zijn met de stoeltjeslift naar boven geweest, om het prachtige uitzicht en de bovenkant van de skischans te bewonderen. Jasper vond de stoeltjeslift wel mooi, hij zat bij Bas in de draagzak en zat kreetjes te slaken en naar iedereen te zwaaien. Als je bovenaan de skischans staat, kun je je niet voorstellen dat iemand daarvandaan naar beneden gaat!
Op het moment dat we onze verhaaltjes zitten te schrijven wordt er ineens bij de voordeur gebeld. Niet de deurbel, maar een schapenbel. Zodra Bas de deur opendoet staat hij oog in oog met een schaap die vrijwel direct probeert naar binnen te lopen. Dit leek ons geen goed idee aangezien we morgen zelf de eindschoonmaak van het huisje moeten verzorgen.
Dwalen naar "het Paradijs"
Vandaag hadden we een rustig dagje om de omgeving te verkennen. Vanaf ons huisje wandelden met de kinderwagen richting “het paradijs”. Een veelbelovende naam voor een wandeltocht. We hadden een kaartje gehad met wat wandelroutes in de buurt, maar de route was wat moeilijk te vinden. Het eerste weggetje wat we namen zorgde ervoor dat Jasper stuiterend in zijn kinderwagen zat, ook het voortduwen/trekken kostte vrij veel energie. Na 100 meter besloten we toch maar om te draaien. Er moest namelijk verderop nog een ander pad zijn. Dit pad leek er meer op, gewoon een grindpad dat prima begaanbaar was.
Na een korte wandeling kwamen we aan bij Paradis, een mooi grasveldje langs de rivier. Een ideaal plekje voor Jasper om te spelen. Beetje jammer dat hij 10 minuten daarvoor door het gehobbel in slaap was gevallen. Dan maar rustig aan terug naar ons huisje.
Onderweg wilden we nog even snel een boodschapje doen bij de supermarkt. Deze was prima te vinden. Volgens de kaart zouden er 2 doorsteekjes zijn om sneller vanaf de supermarkt bij ons huisje te komen. Doorsteekje 1 bleek niet te vinden. Doorsteekje 2 gelukkig wel. Na 10 minuten lopen en met ons huisje al in zicht liepen we echter tegen een barrière aan. Deze was van schrikdraad en met de kinderwagen dus niet te passeren. Dan maar weer terug richting supermarkt en via de lange weg naar ons huisje. We wilden lekker wandelen vandaag, alleen wij hadden in de natuur bedacht. Toegegeven, ook op deze “wandeling” was er wel wat natuurschoon, de berg Skeikampen op de achtergrond en schaapjes op de weg. De schaapjes (en alle andere voorbijgangers) werden door Jasper enthousiast begroet.
’s Middags reden we naar een meer, zodat Jasper nog even lekker kon spelen aan de waterkant. Ondanks dat het slechts 10 minuten rijden was, was dit genoeg voor Jasper om in een diepe slaap te geraken. Het weer betrok ook een beetje, dus besloten we maar weer rechtsomkeert te maken. Vanuit ons huisje zijn we nog een stukje gaan wandelen naar de Helgafoss waterval, met Jasper in de draagzak op Bas z’n rug.
Zonder stress
Jasper heeft gelukkig lekker doorgeslapen vannacht. Wij niet, maar dat mocht de pret niet drukken. Het ontbijtbuffet was al net zo uitgebreid als het diner en dat was dus een goed begin van de dag. We waren aangenaam verrast door de boottocht en de manier van reizen. Het enige minpuntje was dat we niet zoveel informatie kregen. Het was ons daarom niet duidelijk hoe laat we uit onze kajuit en naar de auto moesten. We hadden dit nog even nagevraagd bij het ontbijt waar ons verzekerd werd dat 9.45 uur vroeg genoeg was. Er werd wel een aantal keer omgeroepen dat je je spullen niet moest vergeten, maar er werd geen verdere informatie gegeven. Mooi, dan hadden we dus nog even de tijd om op het dek van het uitzicht te genieten.
Daar zagen we hoe we de haven van Oslo binnenvoeren. Na nog wat foto’s gingen we onze spullen pakken en met de lift naar de auto. Exact 9.45 uur stapten we uit de lift het parkeerdek op, waar onze auto de boel stond op te houden. Oeps… Snel alle spullen, Jasper en onszelf in de auto gepropt en meteen gaan rijden. Toch nog een beetje stress na zo’n ontspannen reis op de boot.
Eenmaal van de boot konden we zo langs de douane en gingen we op zoek naar een parkeerplekje. We hadden door de haast geen gelegenheid gehad om de navigatie in te stellen. We namen de toeristische route langs het Mjøsameer, het grootste meer van Noorwegen.
Tegen een uurtje of vijf kwamen we aan in Skei, in de winter een waar skioord, maar nu zonovergoten. We konden inchecken in een typisch Noors houten vakantiehuisje. Om af te koelen heeft Jasper nog even lekker met een bak water gespeeld op ons terras. Hij was na een lange dag rijden wel toe aan een beetje vrijheid en beweging.
Op de boot naar Oslo
Na het ontbijt, waarbij Jasper met menig vreemde vrouw (jong of oud) zat te sjansen en de stukken brood ons om de oren vlogen zijn we op ons gemak naar de boot gegaan. Bij de paspoortcontrole kregen we een papiertje met een kinderwagen erop die we op de voorruit konden plakken. Bij de “grenscontrole” werd ons gevraagd om de alarmlichten aan te zetten. Dit was een teken voor de stewards dat we als een van de eersten de boot op mochten. Via een speciale rij reden we langs alle auto’s en konden we Jasper niet snel daarna uit zijn autostoeltje verlossen.
We bleven deze avond op de boot slapen, dus gingen er flink wat spullen mee naar de kajuit. Als een soort pakezels gingen met de lift naar de centrale hal. De boot “Color Magic” is echt immens groot. Voorzien van een theater, casino, zwembad, bioscoop, winkelstraat en diverse restaurants. We waanden ons in een pretpark. Vanuit hier gingen we door naar het zonnedek, want we konden de kamer pas na 13.15 uur in.
Nadat we eindelijk onze spullen in de kamer konden afgooien, hebben we lekker een ijsje gekocht. Het was behoorlijk warm op het zonnedek. Rond 14 uur ging de boot dan eindelijk vertrekken. Dit werd aangekondigd door tot vijf maal toe te toeteren. Bij de eerste keer schrok Jasper zich helemaal een hoedje. We stonden dan ook wel erg dicht bij de scheephoorn. Bij de tweede keer toeteren barste Jasper in tranen uit en hij wist niet wat hem overkwam. Lieke heeft nog geprobeerd z’n oren af te dekken, maar helaas met weinig resultaat. Dan maar even uit de buggy om lekker veilig bij mama van de schrik te bekomen. Jasper was overigens niet de enige die was geschrokken. Mening reiziger zag wit van schrik. Het was dan ook wel echt heel erg luid en diverse mensen hadden het met Jasper te doen.
Op zoek naar entertainment voor Jasper kwamen we een speelruimte tegen. Hier heeft Jasper heerlijk rondgekropen én gelopen. Toen er andere kinderen bij kwamen was Jasper helemaal blij. Samen met een iets ouder Noors meisje heeft hij voor het eerst “vadertje en mødertje” gespeeld in een echt huisje.
Daarna zijn we naar het theater gegaan voor de Kids show. De show was wat ingewikkeld (en in het Noors) voor Jasper maar de dansjes en liedjes van de showpoppen vond hij wel interessant. Hij zat druk mee te wijzen en te klappen en had een dikke grijns op zijn gezicht.
Na deze drukke ochtend en middag was het toch echt tijd voor Jasper om nog even te slapen. Dat was makkelijker gezegd dan gedaan. In de 3 persoonskajuit was in eerste instantie geen bedje voor Jasper. Volgens het reisbureau zou er een bed met een net zijn. Dit was echter een heel laag hekje waar Jasper zich echt niet door zou laten tegenhouden. Gelukkig konden we ter plaatse nog een campingbedje krijgen. Nu werd het de truc om hem in slaap te laten vallen ondanks onze aanwezigheid. Om te voorkomen dat Jasper ons zou zien hadden we een laken gespannen. Dit werkte verbazingwekkend goed en hij heeft goed geslapen. Papa en mama moesten zich echter in het donker vermaken. Dat klinkt spannender dan dat het was. Bas lag boven in de hoogslaper, Lieke beneden naast Jasper. Romantisch hoor!
Rond half 6 hadden we een reservering in het buffetrestaurant. Het lopend buffet was wel een uitdaging aangezien Jasper momenteel nogal last heeft van verlatingsangst. Niet van papa overigens….maar zodra Lieke weg loopt zit Bas met een huilend kind. Het duurde dan ook wel even voor Lieke terug was aangezien het behoorlijk druk was en er keuze was uit wel 100 gerechten. Gelukkig kon Bas Jasper toch nog kalmeren en hebben we heerlijk gegeten.
Na een korte wandeling door de “winkelstraat” hebben we Jasper lekker op bed gelegd en zijn we allebei naar ons eigen bedje gegaan.
Onderweg naar Kiel op kraamvisite
Vandaag is het zover. Het begin van onze 4 weken lange vakantie naar Noorwegen. Gister is Jasper nog even naar de kapper geweest, want je moet natuurlijk wel goed gekapt op de foto’s. We gingen naar kinderkapper “de lachende spiegel”. Jasper mocht plaatsnemen in een mooie Jeep, waar hij meteen een stoere positie innam met 1 handje aan het stuur, de ander nonchalant hangend uit het raam. Het knippen vond hij een serieuze bezigheid. Hij vond het prima, maar keek er heel ernstig bij. Het laatste stukje met de tondeuse vond hij niks, toen was het huilen geblazen. Al met al was het in 10 minuutjes gepiept en was Jaspers coupe klaar voor de vakantie. Nu de rest van de voorbereidingen nog.
Terwijl wij de laatste spulletjes inpakken, pakt Jasper deze net zo hard weer uit. Jasper vindt het een erg leuk spelletje, papa en mama vinden het wat minder praktisch. Inpakken met hindernissen dus. Desondanks zit alles uiteindelijk toch in de auto en kunnen we – slechts een half uurtje later dan gepland – gaan rijden.
Nog voor het Maximaplein ligt Jasper al te pitten, om pas weer wakker te worden bij onze eerste tussenstop in Zwolle. Daar gaan we nog even op kraamvisite. De baby lag lekker te slapen en hebben we bijna niet gezien, maar Jasper heeft heerlijk in de tuin gespeeld met Giliam en een bak water. Vanwege de gezelligheid bleven we net iets te lang hangen waardoor we nu waarschijnlijk op z’n vroegst om half 6 in Kiel aankomen. Dat wordt nog wat met al die wegwerkzaamheden onderweg. Op de radio horen we dat het vooral rondom Bremen en Hamburg erg druk is en laten we daar nu precies langs moeten.
Een klein half uur in Duitsland liepen we tegen de eerste vertraging aan. De snelweg loopt door een tunnel en deze tunnel was vanwege voor ons onduidelijke redenen gesloten. Na ruim een uur over de alternatieve route bereikten we de snelweg weer aan de andere kant van de tunnel. Verwachte aankomsttijd: Inmiddels half 7. Nou ja, het wordt hoog tijd om te stoppen voor een banaantje voor Jasper. Helaas smaakte deze tijdelijke verlossing van de autostoel naar meer. Het eerste kwartier weer terug in de auto ging nog wel, daarna heeft hij 45 minuten aaneensluitend zitten krijsen. Uiteindelijk hebben we onze geheime troef ingezet, Mama werd verbannen naar de achterbank. Daar werd het volledige entertainmentrepertoire van Lieke ingezet. Gekke bekken trekken, liedjes zingen, boekjes voorlezen en kietelen. Dit kalmeerde Jasper enigszins.
Rond half 7 gingen we toch maar alvast eten. Even een snelle hap bij de Burger King, althans dat was het plan. Bij gebrek aan een kinderstoel heeft Jasper lekker midden op de tafel gezeten en z’n (bij gebrek aan een magnetron, koude) avondmaaltijd naar binnen gesmikkeld. Al die tijd konden wij natuurlijk niet eten. Zo duurde deze snelle hap toch alweer gauw een uur. Nog een klein uurtje tot het hotel in Kiel maar niet voordat Jasper een schone luier heeft. Bij een gebrek aan verschoningsfaciliteiten gebeurde dit op de motorkap.
Om kwart voor 9 komen we dan eindelijk aan bij het hotel. Hier heeft Jasper nog even zijn nieuwe vaardigheid kunnen oefenen. Het lopen gaat namelijk steeds beter! We zijn bijna 12 uur onderweg geweest maar kunnen nu lekker slapen en morgen op ons gemak naar de boot voor onze tocht naar Oslo in Noorwegen.