We wilden vanochtend vroeg vertrekken voor een wandeling langs de Sognefjellsvegen. Op de heenreis waren we hier al even kort gestopt, maar hadden we alleen tijd voor een snelle fotostop. We hadden gezien dat er een wandeling was aangegeven en vonden het gebied meer dan de moeite waard om naar terug te keren. Gisteravond hadden we de weersverwachting al even bekeken en het zou ’s middags gaan regenen, dus dan maar zorgen dat we vroeg gingen wandelen.

Om 7 uur ging de wekker en miezerde het licht, toen we zo goed als klaar waren voor vertrek begon het steeds harder te regenen. Toch nog maar even de voorspellingen checken. Pas vanaf 12 uur zou het weer droog zijn. Dan nog maar een poosje rekken. Wel zonde dat we voor niks zo vroeg zijn opgestaan. Jasper vond het wel prima, kon hij nog lekker even rondscharrelen in ons appartement.

In ons dorpje regenende het trouwens niet alleen druppels, maar ook toeristen. Er was een cruiseschip aangemeerd in “ons” fjord.En het was ook geen kleintje, volgens internet konden er 4370 passagiers aan boord en 1370 bemanningsleden. Zodra het stopte met regenen, overspoelde de toeristen het slaperige dorpje Skjolden, dat maar 200 inwoners heeft. Al die toeristen moesten langs ons appartement om bij het centrum (lees: supermarkt, hotel en tourist information) te komen. We hebben al regelmatig schapen en koeien moeten ontwijken op de weg, een lading toeristen ontwijken met de auto was weer eens wat anders.

Heerlijk om die drukte achter ons te laten en op weg te gaan naar Mefjellet. Daar aangekomen was het fris, maar droog. Jasper werd alweer enthousiast bij het zien van de draagzak, dus dat zit wel goed. De route wasgoed aangegeven met paaltjes. Volgens het informatiebordje was het een wandeling van 3 kilometer over de hoogvlaktes met uitzicht op de gletsjers. Bij de start had Bas al even zitten puzzelen op het kaartje, want de route leek niet dezelfde kant op te gaan als de paaltjes. Maar ja, het was zo duidelijk aangegeven met die paaltjes, dat kon niet missen.

Hoewel we niet ver van de weg afzaten, waande we ons toch bijna helemaal alleen in de omgeving. Het was iedere keer zoeken naar het volgende paaltje. Sommige stukjes van de wandeling waren een duidelijk pad, het volgende moment moest je door het mos, stenen of stroompjes doorkruizen. Dit maakte het wel zo avontuurlijk.

We hadden lekker de tijd genomen, maar na 1,5 uur vonden we het toch wel gek dat we nog steeds dezelfde kant op liepen. De wandeling was namelijk een rondje en 3 km lang, terwijl onze telefoon nu al aangaf dat we 4,5km hadden gelopen. Blijkbaar ging er toch iets niet helemaal goed. Zo ver we konden kijken bleven de paaltjes alleen maar een kant op gaan. In de loop van de middag was er weer regen voorspeld en aangezien het steeds kouder en dreigender werd, besloten we maar om via de kortste route, namelijk via de weg, terug te lopen.

Dat was een goede beslissing, want met de auto in zicht begon het inderdaad te regenen. Bovendien bleken de paaltjes die wij volgden helemaal niet bij de wandeling te horen die wij dachten te lopen. Geen idee bij welke wandeling ze dan wel hoorden, maar in ieder geval een langere. Toch blij dat we hem gevolgd hebben, want het was een mooie tocht.

Wel een koude tocht. Jaspers gezichtje en handjes warenflink koud na deze ongepland langere wandeling. Hij leek er niet echt last van te hebben. Hij ging pas zeer dramatisch huilen toen hij uit de draagzak moest, wat hem betreft hadden we nog wel even door mogen lopen. Desondanks leek het ons een goed idee om even op te warmen in het zwembad van Skjolden. Deze was gelukkig niet overspoeld met toeristen, aangezien het cruiseschip vertrok zodra wij het water insprongen.

Opwarmen was er alleen niet bij, we moesten even flinkdoorbijten in het koude, zoute water. Jasper heeft lekker even kunnen spetteren en met een bal kunnen spelen. Toen hij begon te bibberen, zijn we er toch maar snel weer uit gegaan.

Na deze inspannende dag, weigerde Jasper nog een middagdutje te doen. Dit heeft hij geweten… Tijdens het avondeten kon hij amper zijn hoofd overeind houden en is hij halverwege zijn prakkie in slaap gevallen. Blijkbaar was het niet alleen voor ons een vermoeiende dag.