Onderweg naar Vrådal, onze volgende bestemming, was er veel moois te zien. Het zonnetje was weer gaan schijnen, dus we konden lekker picknicken bij een meertje langs de weg. Tegelijk met ons stopte een hele motorclub om even te pauzeren en een voor één op het grasveld naast het meertje te plassen. Goed… maar even niet in het gras spelen dus, maar Jasper lekker in z’n kinderstoeltje laten zitten. Een half uurtje later zat er opeens tot grote hilariteit van Lieke een nietsvermoedend stel wel lekker in het gras, precies op de plek waar alle motorrijders hadden staan plassen. Toen was het al een beetje te laat om ze nog te waarschuwen. Nu maar hopen dat ze geen nattigheid hebben gevoeld.

We reden vandaag een klein beetje om, zodat we naar de Gaustatoppen konden, de hoogste berg in de omgeving. Deze was te beklimmen, maar je kon de top ook bereiken met twee kabeltreintjes dwars door de berg heen omhoog. Het eerste treintje voerde ruim ons vooral de berg in. Daar moesten we overstappen op een treintje dat 39 graden omhoog ging. In totaal was je op deze manier ruim een kwartier onderweg. Stukken sneller dan de wandeling.

Boven konden we genieten een schitterend wijds uitzicht over de omgeving, op 1807 meter hoogte. Volgens de boekjes kon je op een heldere dag 60.000 vierkante kilometer zien. Ter vergelijking, de totale oppervlakte van Denenmarken bedraagt 43.000 vierkante kilometer. Ook vandaag was het een mooie heldere dag, dus we konden ver kijken. Boven kon Jasper ook nog even zijn beentjes strekken en zijn eigen “berg” beklimmen, een rotsblok. Voordat hij weer in de draagzak moest om met het treintje naar beneden te gaan. De terugweg was een stuk drukker, dus we moesten een halfuurtje wachten voordat we naar beneden konden.

Een super mooie tussenstop, maar we zouden wel laat aankomen bij ons huisje. Om 18.15 uur konden we uiteindelijk inchecken. We moesten ook nog eten natuurlijk dus vroeg Lieke naar de mogelijkheden. In heel Vrådal was welgeteld 1 restaurant open (en dan ook alleen tussen 19.00 en 21.00 uur). De supermarkt was ook al gesloten en omdat het morgen zondag was, zouden alle supermarkten in de wijde omgeving ook dicht zijn. De dichtstbijzijnde supermarkt die morgen open was, zou 50 kilometer verderop zijn. Vandaag was een supermarkt in de buurt nog tot 20.00 uur open. Hiervoor moesten we wel weer 12 kilometer terugrijden, beetje jammer, maar als we dit niet deden zouden we morgen niks te eten hebben.

Snel dus maar terugrijden. Gelukkig was de supermarkt inderdaad nog open zodat we even in konden slaan. Alleen de biertjes die Bas gepakt had, moesten weer terug. Deze mochten niet verkocht worden na 18.00 uur ’s avonds. Beetje vreemde regel, het is ons niet helemaal duidelijk wat er na zessen opeens zoveel aan de situatie veranderd, dat alcohol verkopen opeens niet meer kan. Maar goed, we waren allang blij dat we iets te eten hadden.

Om half 9 zaten we uiteindelijk pas aan onze pizzaatjes. En Jasper lag pas om half 10 in bed. Morgen maar lekker een rustdagje dus.