Onze dag begon goed met een uitgebreid ontbijtbuffet in ons hotel, waar Jasper al gauw de aandacht van een aantal obers wist te trekken. Ons charmeurtje! Daarna waagden we ons door de miezerregen naar het Vigelandspark. In dit park staan honderden beelden van de kunstenaar Vigeland. Van mensen in allerlei verschillende situaties en relaties, maar de beelden hebben met elkaar gemeen dat alle mensen bloot zijn.

Langs een brug met allemaal bronzen beelden en een fontein, kwamen we bij het beeld wat het meest de aandacht trekt. Een stenen zuil van zo’n 10 meter hoog, waarin 120 gestalten van blote mensen verwerkt zijn. Behalve alle blote mensen stikte het er ook van de - gelukkig geklede - toeristen. Een bijzonder park, de moeite waard om voor om te lopen.

Daarna was ons plan om met de ferry naar het Bygdøy schiereiland te gaan. Dit schiereiland wordt ook wel het museumeiland genoemd, omdat het er stikt van de musea. Na een korte blik op de kaart bleek het vanaf het park echter bijna net zo ver lopen te zijn naar de opstapplaats van de ferry als naar het schiereiland. Dus besloten we er dan maar naar toe te lopen. Dit bleek nog een aardige trippel te zijn, in eerste instantie een beetje ongezellig langs de weg. Eenmaal op het schiereiland konden we een doorsteekje nemen via een grindweggetje, wat gezelliger lopen was. Ondertussen lag Jasper lekker zijn middagdutje te doen in de kinderwagen.

Bij het eerste museum, het Vikingskiphuset, aangekomen, informeerden we naar de mogelijkheden voor een combinatieticket voor meerdere musea. Daar bleek dat je met een Oslo pass gratis in alle musea kon én gratis met het OV én gratis met de ferry. We hadden wel eerder iets over de Oslo pas gehoord, maar we dachten dat deze voor ons niet gunstig zou zijn, omdat je alleen kortingen kreeg op musea (en dus nog heel veel moest bijbetalen). Beetje dom, dit bleek over de Bergen pass te gaan. Dit had Lieke een paar weken terug helemaal uitgezocht en op een of andere manier hadden we deze twee door elkaar gehaald.

De Oslo pass kon je niet kopen bij het Vikingskiphuset, maar wel bij het Maritiem museum een kwartier lopen verderop. Aangezien we daar toch al naartoe wilden gaan, besloten we dan nog maar een stukje door te lopen en later naar het Vikingskiphuset terug te keren. Wel een beetje jammer, want we hadden ons er eigenlijk niet perse op ingesteld om vandaag veel te wandelen en ondertussen begon dit de langste wandeling van de hele vakantie te worden. Het weer zat gelukkig wel mee, bijna geen regen onderweg.

Met de Oslo pass in ons bezit, bezochten we daarna het Maritiem museum. Oslo is door zijn ligging altijd een heel belangrijke haven- en handelsplaats geweest. Een mooi museum, waarin onder andere de oudste boot (een uitgeholde boomstam) van Noorwegen te zien was. Er was ook een restaurantje waar we even konden lunchen. Tijdens het eten liep Jasper rood aan. Oh, oh, dat wordt een poepluier. We waren vanochtend vergeten extra luiers uit de auto te halen en we hadden er maar 3 bij ons. Na onze lunch ging Lieke hem even verschonen, om vervolgens heel lang weg te blijven. Het gebeurt bijna nooit meer, maar dit keer was er weer stront aan de knikker… en aan Jaspers benen en zijn rompertje en zijn broek… Beetje jammer. De reservekleertjes waren nog bij Bas in de tas, dus Jasper moest, na wat voelde als een uur poetsen met billendoekjes, alleen in zijn luiertje mee terug naar het restaurantje.

Met Jasper in een schone outfit gingen we vervolgens naar het Fram museum. Dit zijn twee grote boothuizen met daarin twee boten die gebruikt zijn voor poolexpedities. Het grootste schip, de Fram, was gebruikt om op een bijzondere manier aan te tonen dat er een natuurlijke oost-west stroming was in de Arctische Oceaan. Het was onderzoeker Fridtjof Nansen opgevallen dat de wrakstukken van een eerder vergaan schip met het ijs waren meegevoerd van Siberië naar Groenland. Deze moesten langs de noordpool zijn gegaan. Om zijn theorie van de stroming te bewijzen, liet zijn expeditie hun schip in 1893 invriezen in het ijs en zich vervolgens door het ijs meevoeren. Dit tegen alle adviezen in, want een schip zou volgens de meeste wetenschappers nooit de druk van het ijs kunnen weerstaan. Desondanks slaagde de expeditie.

Het was een mooie tentoonstelling, op de muren werd de zee geprojecteerd die langzaam dichtvroor. Als je op het dek stond, leek het net op je zelf op zee zat. In het museum stond ook een opgezette muskusos, waar Jasper spontaan tegen begon te hinniken. Lijkt ook wel erg op een paard natuurlijk. Maar toen we hem dichterbij reden met de kinderwagen, was het toch wel spannend en begon hij hard te huilen.

Snel door naar het volgende museum, het Kon Tiki museum. Weer een verhaal van een avonturier/wetenschapper, die tegen alle adviezen in een gewaagde expeditie ondernam. Hij wilde aantonen dat de bevolking van Frans-Polynesië afstamde van bevolking van het vaste land van Zuid-Amerika. Volgens andere wetenschappers was dit onmogelijk, omdat men niet in staat zou zijn geweest om de oceaan over te steken. Thor Heyerdahl wilde aantonen dat dit wél mogelijk was. Hij bouwde daarom een vlot van balsahout, met alleen de middelen die men toen beschikbaar had. Met dit vlot en 5 andere expeditieleden trokken hij in 1947 in 101 dagen de grote oceaan over. Het oorspronkelijke vlot was in dit museum te bewonderen. Bizar om te bedenken dat je hierop de oceaan op zou gaan. Misschien een idee voor de vakantie van volgend jaar ;-) Het heeft ons in ieder geval geïnspireerd om thuis de documentaire en de film te gaan bekijken.

Aan het eind van de middag liepen we terug naar het Vikingskiphuset, waar we een aantal originele vikingsschepen bewonderden uit de 9e eeuw. Deze waren zo goed bewaard gebleven omdat ze na een aantal jaar gebruik op zee, waren als gebruikt als een soort grafkisten voor belangrijke Vikingen. Een deel van de skeletten en de grafschatten die ze hadden meegekregen waren ook te bezichtigen.

Na al de oude boten in de musea was het tijd om zelf op een bootje te stappen, de ferry terug naar het centrum. Hiervoor moesten we nog een laatste kilometer lopen, of nou ja, snelwandelen om de boot niet te missen. Dit was beter dan de drie kwartier die we anders moesten wachten op de volgende boot. Jasper heeft de hele tocht enthousiast bij het raampje gestaan.

Eenmaal in het centrum zochten we weer een gezellig restaurantje op voor een burgertje. Na een lange dag in de wandelwagen, heeft Jasper op de ruime hotelkamer nog lekker even kunnen spelen. Vooral de kast met schuifdeuren vond Jasper erg interessant. Hij is alleen vanavond al, zo’n 100 keer uit de kast gekomen.