Na 25 dagen Noorwegen moeten we vandaag helaas weer terug naar huis. Ons hotel zat vlak bij de terminal voor de boot, dus na slechts vijf minuutjes rijden waren we er ruim op tijd. De afslag naar de incheckpoortjes voor de boot was echter afgesloten met hekken. Vreemd want daarachter werden nog wel allerlei auto’s ingecheckt. Een aantal mensen begonnen de hekken zelf maar opzij te schuiven, maar dat ons niet helemaal de bedoeling.

Na een paar rondjes cirkelen op de rotonde zagen we een bordje “check in cars” naar een achteraf weggetje wat we maar gevolg hebben. Daar belanden we op een terrein naast de opstelplaats voor de auto’s die aan boord moesten. Behalve 1 andere Nederlandse auto, was daar echter niemand. We begonnen toch ernstig te twijfelen of we hier nou wel goed stonden. Maar we hadden letterlijk de borden gevolgd.

De mensen uit de andere auto twijfelden ook heel erg, een van hen was al op weg gegaan om te informeren wat nou precies de bedoeling was. Na tien minuutjes onduidelijkheid en ook wel een beetje stress, bleek dat we toch een andere kant op moesten rijden. Een medewerker kwam ons op een stepje tegemoet rijden om ons in de juiste richting te dirigeren. Daarna konden we snel inchecken en kregen we weer voorrang om de boot op te rijden vanwege Jasper.

Het was weer even een uurtje afwachten voordat we in onze hut konden, dus gingen we nog lekker op het dek zitten. Toen werd ons goed duidelijk hoeveel verschil vier weken kunnen maken. Waar Jasper op de heenweg maar een paar voorzichtige stapjes zette en voornamelijk kroop over het dek, stapte hij nu zelfverzekerd rond met zijn knuffelaapje op sleeptouw.

Na een veel te zware lunch, gingen we naar onze hut zodat Jasper (en papa en mama) even een middagdutje kon doen. Het ontwaken uit het middagdutje was vrij heftig. In grote paniek en ontroostbaar huilend werd Jasper wakker. We leken zeker een kwartier niet tot hem door te dringen. Hij was ook nog half in slaap. Gelukkig kwam hij daarna weer tot bedaren, want het was alweer tijd voor het diner. De boot schommelde inmiddels aardig heen en weer. Dat in combinatie met de zware lunch en het net wakker worden, kwam de eetlust van Lieke niet echt ten goede.

Daarna zijn we nog even naar de speelkamer gegaan, waar Jasper zich kon uitleven met allerlei auto’s, tentjes, skippyballen, poppen, speelhuisjes, glijbanen en andere kindjes. Mooi om te zien dat hij lekker zijn eigen gangetje gaat. Als we weg hadden gelopen had hij ons waarschijnlijk niet eens gemist. Dit was echter toch niet zo’n idee, aangezien Jasper al wel ergens op kan klimmen, maar nog niet zo goed ervan af.