Noorwegen is een land dat draait om de buiten activiteiten, behalve wandelen, ook allerlei spectaculairdere dingen. Skiën in de winter natuurlijk, maar in de zomer onder anderen raften, gletsjerwandelingen en mountainbiken. Hoewel we erg genieten van de vakantie, is het soms toch jammer om al die activiteiten aan ons voorbij te laten gaan, omdat ze niet echt geschikt zijn voor een dreumes. We hebben ons in ieder geval als doel gesteld om al die dingen nog een keer te komen doen, als Jasper oud genoeg is.

Vandaag konden we toch een activiteit doen die niet dreumesproof is. Alleen moesten we dit dan wel om en om doen. Geilo heeft de langste zipline van Noordelijk Europa en die moesten we natuurlijk even uit proberen. Nadat we in onze klimtuigjes waren gehesen, ging Lieke als eerste, in haar eentje, met de stoeltjeslift omhoog. Eenmaal boven aangekomen was het toch wel een beetje spannend, om zonder aanmoediging van Bas, met de zipline naar beneden te gaan. De instructeur nam de peptalk op zich en verzekerde haar dat ze niet zou gillen.

Na stiekem toch een heel klein gilletje bij het steilste punt, viel het eigenlijk heel erg mee. De 1100 meter naar beneden duurde een kleine 2 minuten en ondertussen had je prachtig uitzicht op de vallei. En op het laatste stukje natuurlijk op mijn mannen die me op stonden te wachten.

Daarna was het de beurt aan Bas. Aangezien het zo hoog was dat je vanaf beneden niet kon zien wie er met de zipline naar beneden kwam, heeft Lieke eerst 3 vreemde mensen uitgebreid gefotografeerd, voordat ze Bas te pakken had. Jasper had zo geduldig zitten wachten op die gekke ouders die zonder hem allemaal leuke dingen gingen doen, dat we daarna even de tijd hebben genomen om hem met zijn favoriete speelgoed te laten spelen: kiezelsteentjes!

’s Middags reden we naar de Prestholt Trail. Er is een mooie route aangelegd door sherpa’s uit Nepal, die met stenen een soort trap omhoog hebben gemaakt. Sherpa’s uit Nepal… dat klonk verontrustend qua moeilijkheidsgraad, maar we gingen toch maar een poging wagen. Het was inderdaad behoorlijk aanpoten, maar het uitzicht was erg mooi. Volgens de omschrijving zou de round trip van 6 km twee uur in beslag nemen. Daar hadden we een beetje onze twijfels over, toen aan de trap maar geen einde leek te komen. We wisten van het kaartje dat de trap maar een kwart van de wandeling zou zijn. Bovendien was het behoorlijk koud en waaide er een flinke wind, waardoor met name Jasper sterk afkoelde.

Op een mooi uitzichtpunt hebben we daarom maar besloten om weer om te draaien. Maar goed ook, want onderweg naar beneden begon Jasper steeds meer te piepen. Later lazen we op internet dat mensen gemiddeld tussen de vier en de vijf uur over de wandeling hadden gedaan. Goed besluit dus om terug te gaan. Hadden we mooi nog even de tijd om ’s middags in het zwembad te duiken.